۱۳- تأثیربرخورداری از ارزش های انسانی در زندگی من

13-9 مهناز تهرانی

حضور استاد معنوی در زندگی ام، لطف بیکران خداوند مهربان به اینجانب است. در سایه مهر، عشق بی توقع و همت والای استاد بزرگوار توانسته ام با فضائل اخلاقی بسیاری آشنا گردم و سعی نموده ام این اخلاقیات را در افکار، گفتار و عملکردم در حد توان اجرایی نمایم.

باشد که به لطف خداوند بتوانیم محیط خانواده، شهر و کشورمان را جای بهتری برای زندگی نموده و با صلح، عشق و نوع دوستی رنگ شادتری به زندگی خود و دیگران ببخشیم.

یکی از مهمترین دلایل پیشرفت و موفقیت یک جامعه، برخورداری افراد آن جامعه از ارزش های اخلاقی می باشد. ارزش هایی مانند راست گویی، امانت داری، قابل اعتماد بودن، رعایت حقوق انسان ها، احترام به طبیعت و... در تمام جوامع کوچک و بزرگ با هر دین و آیین و نژادی قابل قبول و ارزشمند است.

در طی جلسات و توضیحات استاد بزرگوارمان، نیاز به تمرین و پرورش ارزش هایی همانند توکل، حضور استاد، خدمت بی ریا، خوش بینی، خیرخواهی، سپاسگزاری، عشق ورزی و خصوصا بخشایش بیشتر حس شده و با آموزش های جناب دکتر بهادری و سرکار خانم شیرازی سعی درتمرین، یادگیری و نهادینه نمودن این ارزش ها در زندگی ام نمودم.

هرچند که اینجانب خود را کاملا آراسته به این صفات ارزشمند نمی دانم اما با رعایت و انجام آنها (هرچند ناقص) آرامش و لذت درونی بیشتری نسبت به قبل دارم خصوصا زمان هایی که فرصت خدمتگزاری پیدا می کنم این شادی دوچندان می گردد.

تغییر لحن و کلام، طمانینه بیش از قبل، صبوری و مهربانیِ بیشتر، صفاتی هستند که افراد خانواده ام پررنگ شدنشان را نسبت به گذشته در رفتارهایم گوشزد می نمایند .

امیدوارم به لطف و عنایت خداوند متعال ارزش های والای اخلاقی بیش از پیش شناخته شده و آموزش های بیشتری جهت عموم اجرایی گردد. با مراجعه به سایت شادیکده می توانیم بیشتر با این فضایل آشنا شویم.

در این مسیر با توکل بر خداوند و حضور استاد معنوی وگوش سپردن به توصیه ها، تذکرات و راهکارهای پیشنهادی ایشان و عمل کردن به این دستورات می توانیم الگوی مناسبی به جهت مزین شدن به ارزش های والای انسانی شویم.

انجام تمرینات، صبر و مقاومت خصوصا زمان هایی که تغییر اندک اندک رخ می دهد، امیدواری و داشتن هدف به جهت رسیدن به ارزش های اخلاقی بسیار کارساز خواهد بود.

بیاییم حقیقت را به نسل بعدی انتقال دهیم آنچه را ما دیر آموختیم به آنها در جوانی آموزش دهیم. (سادگورو عارف هندی)