افزودن به علاقه مندیچاپ مطلباشتراک گزاری

من با لطف خداوند و یاری استاد توانسته ام ارزش هایی را در خود پرورش دهم که زندگی اجتماعی و ارتباطات دیگران را با من متحول کرده است: ایمان، توکل و خدمت بی ریا.

ایمان پذیرش دیگران را در من افزایش داد و توکّل موانعی که موجب لغزش می شد را از مسیرم برداشت. خدمت بی ریا نیز موجب شد که انسان مفیدتری در محیط اطراف خود باشم.

به لطف و مرحمت خداوند توانستم در حد توان ارزش هایی را در خود پرورش دهم که تأثیر سه تای از آنها را به عنوان نمونه در زیر می آورم و اثرات آن را بر بعد اجتماعی زندگیم در ادامه ی هر کدام بیان می کنم:

ایمان و توکل: بزرگترین ثمره ی ایمان برای من به اینکه خدایی یکتا و ناظر بر برنامه ی الهی وجود دارد، اعتقاد قلبی به نظریه ی دانشگاه زندگی است. که همین ثمره خود موجب افزایش توکل در من شده است. این اعتقاد باعث شده هرگاه با فردی مواجه می شوم که در گذشته رفتارهایش مرا آزار می داد، حالا با اعتقاد به اینکه رفتارهای این فرد مواد درسی من در این دانشگاه هستند، این فرد را بپذیرم و حتی برای او طلب خیر از خداوند کنم.

توکل خود موجب شد تا بتوانم قضاوت های دیگران را نادیده بگیرم و کاری که درست است را انجام دهم و نگرانی بابت اینکه "حالا دیگران درباره ی من چه فکر می کنند؟" نداشته باشم و به جای تکیه بر افکار دیگران بر خدا تکیه کنم:

"وَتَوَكَّل عَلَى اللَّهِ وَكَفى بِاللَّهِ وَكيلًا"

خدمت بی ریا: خدمت بی ریا موجب شد که بتوانم احساس کنم که فرد مفیدی در محیط اطراف خود هستم و از طرفی هم متقابلاً زمان هایی که به کمک نیاز داشتم، کمک هایی را از سوی دیگران دریافت کنم.

به نظرم پایه ای ترین ارزش ایمان است و با تقویت آن پای در راه پیشرفت نهاده ایم و به عقیده ی من این امر با یاری خواستن از یک انسان که خود یک بار راه را رفته است میسّر می شود.