26. چگونه و کجا زندگی کنیم تا سریعتر پیشرفت معنوی نموده و به شادی عمیق دست یابیم؟

نکات زیر را باور دارم:

1- قبل از پیدایش کائنات (که دانشمندان برآورد می کنند 13/5 تا 15 میلیارد سال پیش بوده) فقط خدا بود و دیگر هیچ نبود.

2- خدا از خود مایه گذاشته و نظامی را به نام نظام آفرینش تدوین یا خلق فرمود.

3- طبق این نظام آفرینش کائنات به وجود آمد، زمین و خورشید و سایر کرات و ستارگان و انسان و سایر موجودات خلق شدند.

4- هر چیزی که به وقوع می پیوندد طبق این نظام است، یا چیزی رخ نمی دهد که طبق این نظام آفرینش نباشد.

5- تا آنجا که به زندگی انسان مربوط می شود نظام آفرینش برای تعالی معنوی یا شادی دراز مدت و عمیق انسان تدوین شده است. بنابراین هر واقعه ای که در زندگی ما رخ می دهد برای پیشرفت معنوی ما می باشد (یا پی بردن به حقیقت وجود-یا اینکه در جهان فقط یک حقیقت که خدا باشد چیز دیگری وجود ندارد و آنچه را که ما از طریق حواس یا دل به آنها پی می بریم تجلیاتی از خداوند هستند و خوبند و در جای خود درستند).

6- خداوند در خلقت انسان به او توانائی عطا فرموده تا به قسمتهائی از نظام آفرینش پی ببرد. قسمتهائی از نظام آفرینش را خداوند از طریق پیامبران خود به آنان وحی فرموده است. نتیجه و یا پاداش افکار و گفتار و رفتار انسان ها در تعامل با یکدیگر و سایر موجودات و محیطِ زیست را که قسمتی از نظام آفرینش می باشد خداوند با نامهای بهشت و دوزخ به پیامبران خود وحی نموده است.

7- طبق نظام آفرینش خداوند انسان را کاملاً مختار آفریده و قضاوت خداوند دربارۀ افکار و گفتار و کردار او بر حسب اختیاراتی است که انسان داشته و اِعمال کرده خواهد بود.

توجه به انسان

با توجه به خلقت انسان (طبق نظام آفرینش) می توانیم او را موجودی چند بعدی در نظر بگیریم؛ ابعادی نظیر جسمانی، عقلانی، احساسی، عاطفی و معنوی.

بیشترین توجه انسان در تمام حدود 2 میلیون سالی که (طبق نظر دانشمندان) در روی زمین زندگی می کرده معطوف به بعد جسمانی خود بوده است. با استفاده از بعد عقلانی خود و تفکر و اندیشه و توجه او توانسته است علاوه بر تأمین خوراک (برای ادامه حیات) و پوشاک و مسکن (برای حفاظت از خود در مقابل با شرایط محیطی و حراست از خطرهای احتمالی) برای خود رفاه و آسایش بیافریند. می توانیم به زندگی امروز خود بنگریم و ببینیم از چه آسایش و رفاهی برخورداریم (که مرهون خلاقیت مهندسان بوده است). تقریباً تمام این رفاه و آسایش را بشر در صد سال گذشته برای خود فراهم کرده است.

در حالی که تأمین نیازهای جسمانی ضروری است و لازم است از آسایش و رفاه متداول استفاده نمائیم، ولی می-توانیم انتخاب های خود را محدود به محصولاتی نمائیم که تولید آنها با حداقل آسیب رسانی به محیطِ زیست همراه بوده است.

روش سریعتر

به نظر این نویسنده آن قسمت از نظام آفرینش خداوندی که مربوط به انسان می شود طوری تدوین شده است که انسان می تواند، با تلاش و کوشش های مناسب خود پیشرفت معنوی نموده و به بالاترین درجه شادی عمیق دست یابد.

در ارتباط با پیشرفت معنویِ انسان شاعر و عارف عالیقدر، سعدی شیرازی (که رحمت خدا بر او باد)، چنین می-فرماید:

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند.....بنگر تا چه حد است مقام آدمیت

در حالی که نیازهای جسمانی خود را برآورده می کنیم و از آسایش و رفاه متعارف (که در تولید مواد و ساخت آنها حفاظت از محیطِ زیست مراعات شده است) بهره می گیریم ولی توجه خود را برای پیشرفت معنوی به ابعاد احساسی و عاطفی خود معطوف می داریم.

بُعد معنوی انسان

تمام رذائل و فضایل اخلاقی ابعاد احساسی-عاطفی یا بعد نرم (در مقایسه با بعد جسمانی که می توان آنرا بعد سخت نامید) وجود ما را تشکیل می دهند. لازم است در پیشرفت معنوی (بعد معنوی وجود) یا دستیابی به شادی دراز مدت فضایل اخلاقی را در خود پرورش داده و تمام رذائل اخلاقی را از خود بزداییم، یا تقوی پیشه کنیم و پرهیزگار باشیم (که در اسلام و سایر ادیان به آن بسیار توجه شده است). همراه با پرهیزگاری کامل می توانیم در تعامل با سایر انسان ها و موجودات مؤثرترین خدمت بی ریا را به نیازمندترین آنان همراه با عشق ورزی بی توقع ارائه دهیم.

راه رستگاری یا پیشرفت معنوی یا آگاهی از حقیقت وجود و دیدن خدا در همه کس و همه جا با خدمتگزاری بی ریا به نیازمندترین افراد با عشق ورزی بی توقع و پرهیزگاری کامل میسر است. این رستگاری و پیشرفت معنوی شادی عمیق و دراز مدت ما را تضمین خواهد کرد. شغلی را و مکانی را برای زندگی خود انتخاب می کنیم که چنین رستگاری را امکان پذیر و تسریع نماید.