13. اشاره به گريه و شادي در قرآن کريم

فَلْيَضْحَكُوا قَلِيلًا وَلْيَبْكُوا كَثِيرًا جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ

پس ايشان بايد اندکي بخندند و بسيار بگريند به مکافات آنچه به دست خود کسب کرده اند. (آيه 82 سوره توبه)

خنده و گريه کنايه از خوشبختي و بدبختي است و هر خردمندي مي پذيرد که بهتر است رنج کوتاهي را تحمل کرد و از شادي و خوشبختي بي پايان برخوردار شد تا آنکه آدمي به غفلت دوران کوتاهي خنده مستانه کند و از آن پس عمري محروم و در رنج و محنت باشد و در فراق مطلوبات خود که توان بدست آوردنش را از دست داده بگريد.