۶-۶ تقاضای گروهی از خداوند

خدایا، سینه ما را چنان وسعتی ببخش که همه بندگانِ تو را دوست بداریم و خود را بهتر و برتر از دیگران نشماریم.

پروردگارا، تو تنها دارنده ای که بی چشم داشت می بخشی. ما را به بخششِ بی منت و اعطای بی چشمداشت آشنا بگردان.

خدایا، تو تنها سلطانی هستی که دلت با بخشیدن خنک می شود نه با تنبیه کردن. شادی دل ما را تنبیه دیگران قرار مده و حلاوت و بخشش را به ذائقه های ما بچشان،

خدایا، تو تنها معشوقی، که به عاشقان خود عشق می ورزی. به ما الفبای عشق ورزی را بیاموز،

پروردگارا، تو تنها حاکم مقتدری هستی که هیچگاه در خانه ات را نمی بندی، هیچکس را از خانه ات نمی رانی، که ملاقاتت نیاز به وقت قبلی ندارد، ارتباطت سلسله مراتب نمی پذیرد.

ای خدایی که در حاکمیت و داوری و در ربوبیت و بنده پروری مثل و نظیر نداری، ما را قدردان نعمت بی بدیل وجودت بگردان.

خدایا، بسیاری از مردم برای آنچه ندارند، برای آنچه گمان می کنند که دارند، برای آنچه مالکیت می پندارند، چه احساس شادمانه و رضایتمندی دارند. اما داشتن تو حقیقی است، واقعی و سرنوشت ساز است، شیرین و دلنشین است، گرمی بخش و امید آفرین است. یادمان بده که چگونه شکرگزار نعمت حضورت باشیم.

مهدی بهادری نژاد