۶-۱۶ دعا و سپاسگزاری لفظی و عملی و ثبت روزانه ی سپاسگزاری ها

خداوند متعال جهان هستی را طبق نظامی آفریده به نام نظام آفرینش. چیزی در جهان رخ نمی دهد که طبق این نظام نباشد.

وجود و ادامه ی حیات تمام 4000 میلیارد کهکشان، از جمله کهکشان راه شیری و وجود و ادامه ی حیات بیش از یک میلیارد ستاره یا خورشید، از جمله منظومه ی شمسی در این کهکشان و سیاره های موجود در این منظومه تماما طبق این نظام آفریده شده اند و به کار خود مشغول می باشند. کره ی زمین و تمام موجودات روی آن و یا درون آن و انسان و تمام جوامع انسانی نیز طبق این نظام آفریده شده و ادامه ی حیات می دهند.

نظام آفرینش در مورد انسان طوری است که او توانسته است از طریق تفکر و با کسب تجربه و بعضی اوقات از طریق دل به قسمت هایی از این نظام آفرینش پی ببرد. خداوند متعال قسمت هایی از نظام آفرینش را به پیامبرانش نیز وحی نموده است. اگر انسان می توانست به تمام قسمت های نظام آفرینش که به او و جوامع انسانی مربوط می شود دست یابد شاید می توانست یک برنامه ی کامپیوتری تهیه کند که تمام وقایع و رخدادهای زندگی خود و جوامع را پیش بینی نماید.

نظام آفرینش مربوط به تمام انسان ها، از جمله من و شما (خواننده ی عزیز) طوری است که انسان می تواند پیشرفت معنوی نموده و به شادی عمیق دراز مدت دست یابد.

کلیه ی پندار و گفتار و کردار هریک از ما انسان ها و تعامل و رفتاری که با سایر انسان ها و سایر موجودات روی زمین داریم در حقیقت ورودی هایی هستند به برنامه ی عظیم کامپیوتری نظام آفرینش مربوط به خودمان و در زمان معین نتایج آن ها بروز خواهند کرد. این موضوع برای هر نفر و هر جامعه یا ملت یا کشور نیز صادق است.

دعای لفظی: در میان ما ایرانیان مرسوم است که وقتی به زیارت بزرگواری می رویم، یا به عبادت می ایستیم کسی به ما التماس دعا بگوید. او حاجتی دارد که مایل به رفع آن است و یا مشکلی دارد که می خواهد حل شود.

در دعا کردن ما از خدا می خواهیم که حاجتمان را برآورده کند و انتظار داریم که خداوند نیز بلافاصله چنین کند. برخی اوقات حاجتمان برآورده می شود و مشکلی که داریم برطرف می شود و برخی اوقات نیز اتفاقی نمی افتد.

چه بسا افرادی که به زیارت بزرگواری می روند از او تقاضا می کنند (نه از خدا) که حاجت آن ها را برآورده کند، غافل از اینکه »جز خدا موثری در وجود نیست«. ما می توانیم هریک از بزرگواران را الگوی خود قرار دهیم و در پندار و گفتار و کردار خود تغییر دهیم و مانند آنان با دیگران (انسان ها و سایر موجودات) تعامل داشته باشیم و امیدوار باشیم که این بهبودی ها در تعامل و رفتار که ورودی هایی هستند به برنامه نظام آفرینش مربوط به ما در زمان مناسب رفع حاجت نموده و مشکلمان را حل می کنند.

البته دعای لفظی بسیار ساده است و فقط زبان ما کار می کند.

دعای عملی: در این نوع دعا، برای هر آنچه که می خواهیم به دست آوریم و برای هر مشکلی که می خواهیم برطرف کنیم، با استفاده از دانش و توانایی خود و با استفاده ی بهینه از آنچه که در اختیار داریم اقدام می کنیم و به خداوند که نظام آفرینش را تدوین فرموده توکل می کنیم که او هر موقع که صلاح باشد طبق نظام آفرینش نیاز ما را برطرف می-کند. زمان برآورده شدن حاجتمان را نمی دانیم ولی باید صبور باشیم.

سپاسگزاری: لازم است با خداوند که جهان هستی را با آن عظمتش آفریده و نیازهای ما را طبق نظام آفرینش برآورده می کند راز و نیاز کرده و از او دائما سپاسگزاری نماییم. این راز و نیاز و اظهار خضوع و بندگی به ما آرامش می بخشد.

سپاسگزاری عملی آن است که از آنچه طبق نظام آفرینش به ما داده شده یا کسب کرده و در اختیار داریم و از آن ها برای رفع نیازهای خود بهره می گیریم همیشه استفاده ی بهینه نموده، اسراف نکنیم، محیط زیست را تخریب نکنیم و بپذیریم که تمام آن ها اماناتی هستند که از طرف خداوند به ما داده شده و نسبت به آن ها احساس مالکیت نداشته باشیم. لازم است همیشه در زندگی خود از خداوند سپاسگزاری لفظی نماییم و سپاسگزاری عملی را در تمام فعالیت ها عملی نماییم.

ثبت روزانه ی سپاسگزاری ها: بسیار مناسب است که هر شب قبل از خواب نعماتی که خداوند (طبق نظام آفرینش) به ما عطا فرموده (از جمله سلامتی خود و عزیزان و دوستانمان) را یادداشت نماییم و چگونگی سپاسگزاری عملی را نیز ثبت نماییم. با این سپاسگزاری ها یقینا آرامش خاطر می یابیم و خداوند برکت خود را در زندگی ما افزایش خواهد داد و برای هر جامعه ای که چنین کند خداوند برکاتش را از زمین و آسمان افزایش خواهد داد.

«شکر نعمت نعمتت افزون کند»

مهدی بهادری نژاد