ایهام

من امشب باز چون هر شب به روی بام می آیم

ببارد نم نم باران و من هم مست و دیوانه

برای دیدن رویت دلم یک ذره از دیشب

تو هم آهسته و دزدانه می آیی به مهتابی

تو دلخور زانکه رویت را به مه تشبیه کردم من

کنون آماده ی مرگم ولی با این خیالی که

تو رفتی و تمام خانه ها... در طرح تفصیلی

نمانده هیچ اثر از آن محله بعد نوسازی

به دل از آسمان آید ندایی که بمان با او

حقیقت بود رویایی که می دیدم به بیداری